اسكار يا جوشگاه يا جاي زخم در صورت و بيني و درمان
ناحيه اي از پوست است كه در اثر زخم و جراحت بافت فيبرو و سفت جايگزين بافت نرمال شده است. اسكار ناشي از روند طبيعي ترميم زخم است پس بنابراين، اسكار جزئي از روند بهبود زخم است. به جز زخم هاي بسيار جزئي هر زخمي اعم از تصادف، بيماري و جراحي شامل جراحي بيني مي تواند درجاتي از اسكار را ايجاد كند. البته استثنا اين موضوع حيوانات با ترميم كامل مي باشد كه بافت بدون اسكار رشد مي كند.
اسكارها بنابر دلايلي بيولوژيك كمتر به اشعه ماوراء بنفش مقاوم هستند و بافت غدد عرق و فوليوكول مو درونشان رشد نمي كند. بعضي بافت ها مانند استخوان بدون اسكار ترميم مي يابند. دو نوع اسكار بسيار شايع اسكار "هيپر تروفيك" و "كلوئيد" است. نوع سوم "آتروفيك" است. در كلوئيد و هيپرتروفيك كه مردم به آن "گوشت اضافه در آوردن" مي گويند، ضخامت بافت نرم به شدت و به صورت بد شكل زياد مي شود.
اسكار هيپر تروفيك وقتي رخ مي دهد كه بدن، كلاژن زياد توليد مي كند. اسكار هيپرتروفيك در بيني و بدن به شكل برجستگي قرمز روي پوست ظاهر ميشود. اسكار كلوييد قطعاً خطرناكتر از بقيه موارد است زيرا مي تواند به شكل يك تومور نرم و بدشكل ظاهر شوند. معمولاً اسكار هيپرتروفيك نمي تواند به بافتهاي اطراف زخم دست اندازي كند ولي اسكار كلوئيد دست اندازي مي كند.
